اين رمان هنوز منتشر نشده، اما به‌علت دوستي، سجادي آن‌را خوانده و فيلم‌نامه‌اي را بر همين اساس نوشته كه شمس لنگرودي در حال مطالعه‌ي آن است. سجادي اثر را به نويسنده متعلق مي‌داند و مي‌گويد كه نظر او حتما برايش مهم است.

وي هم‌چنين علت ساخت فيلم را از روي اين رمان، ديدن عناصري در آن عنوان مي‌كند كه به كارهايش خيلي نزديك است و به اين دليل علاقه‌مند شده است كه آن را به فيلم تبديل كند.

نگارش «دايره‌ي ناتمام» به سال 1376 در هلند برمي‌گردد كه شمس لنگرودي به خاطر نوع زندگي، دوري و تنهايي، آن را مي‌نويسد؛ اما بعدها احساس مي‌كند كه آن‌را گسترش دهد و رمان، آرام‌آرام، زندگي،‌ مشغله و لذت او مي‌شود.

او يكي از تم‌هاي كار را اين‌طور توصيف مي‌كند كه جامعه‌هاي جهان سومي، آدم‌ها را جن‌زده مي‌كنند و فقط عشق است كه آن‌ها را نجات مي‌دهد.

او تاكيد دارد كه مهم‌ترين مسأله‌ي اين كتاب برايش بعد فلسفي قضيه است كه رسيدن به توافق با سجادي بر سر اين موضوع را مهم مي‌داند.

داستان اين‌طور شروع مي‌شود كه سه روز پس از انتشار رمان «رژه بر خاك پوك» (رمان قبلي شمس لنگرودي) زنگ در خانه‌ي نويسنده به صدا درمي‌آيد و فردي مي‌گويد آمدم اعتراض كنم كه چرا درباره‌ي زندگي من نوشتي و هر روز كسي پيدا مي‌شود...

شمس لنگرودي هم‌چنين درباره‌ي تجربه‌ي اقتباس ادبي در ايران مي‌گويد: مشكل ما از اول استبداد و سانسور بود كه نگذاشت رمان ما آن‌طور كه بايد، عمل كند و رمان آزادانه و پر شور و هيجان كم شد.

او معتقد است كه اگر اين اتفاق مي‌افتاد، سينماگران توجه نشان مي‌دادند و نويسندگان هم به همكاري علاقه‌مند مي‌شدند.

او هم‌چنين به اين موضوع اشاره مي‌كند كه سينما و ادبيات ما مرتب همديگر را خنثا كردند و دو طرف هميشه ناراضي بودند.

اين شاعر و نويسنده در عين حال اميدواري‌اش را ابراز مي‌كند كه اقتباس ادبي در سينماي ايران رشد كند؛ چون اين‌طور سينما توجه بيش‌تر مردم را به ادبيات باعث مي‌شود.

اين شاعر و پژوهشگر ادبيات به اهميت فيلم‌نامه‌نويسي به‌عنوان يك فن مستقل هم اشاره مي‌كند كه اين امر باعث شده هيچ‌وقت به سراغ اين كار نرود؛ هرچند دوره‌ي تئاتر آناهيتا را با مصطفي اسكويي گذرانده و دلش هم مي‌خواسته كه فيلم‌نامه بنويسد.

محمدعلي سجادي ساخت فيلم‌هايي همچون «شوريده»، «تردست»، «شيفته»، «جنايت» و «اثيري» را در كارنامه‌ي خود دارد.(isna)